Γιατί ασχολήθηκα με το συνδικαλισμό*

         Το 1990 απέκτησα κι εγώ το δικαίωμα να δώσω εξετάσεις για να πάρω τη δική μου άδεια και δεν έχασα καθόλου καιρό.

Ήμουν μόλις 24^ων Ετών με 7 χρόνια πραγματική προϋπηρεσία στο επάγγελμα και μόλις 1 χρόνο αποδεδειγμένη με ασφάλιση ως αδειούχος βοηθός Ηλεκτροτεχνίτη, (που να βρούμε και τότε ένσημα) και μπορούσα να δουλέψω μόνος μου, το 1991 παρέδωσα 45 διαμερίσματα σε 7 Πολυκατοικίες, χώρια τις μικροδουλειές.

Και ποιος ήταν ο οικονομικός απολογισμός;

Ένα καλό μεροκάματο και τίποτε άλλο.

Αυτό με ταρακούνησε από την αρχή κιόλας της Σταδιοδρομίας μου, είχα γίνει ένας καλός Τεχνικός, αλλά δεν ήξερα τίποτα από επιχειρήσεις, από προσφορές, παζάρια, εφορίες, ΙΚΑ ΤΕΒΕ, έκτακτες εισφορές, ΦΠΑ  και άλλα τινά που πρέπει να έχει σταθμίσει όποιος βγαίνει από το σχολείο ή τη μισθωτή εργασία και μπαίνει στην Επιχειρηματικότητα.

Είχα βρεθεί σε ένα ανεξέλεγκτο περιβάλλον το οποίο ευνοούσε τους έχοντες, χωρίς κανέναν κανόνα ικανό να στηρίξει τους μικρούς ή τους Νέους επαγγελματίες, ένα περιβάλλον στο οποίο ήδη είχε χαθεί η μπάλα, περιβάλλον στο οποίο το Κράτος είχε “ρίξει” (άθελα του άραγε;) πολύ κόσμο -για να ρίξει τις τιμές λέω εγώ-.

Αυτή η χωρίς ουσιαστικούς όρους αδειοδότηση είχε ήδη κάνει τη ζημιά της.

Αυτή η κατάσταση με έκανε να αναζητήσω επαφή με τους υπόλοιπους συναδέλφους, ήθελα να τους μαζέψω, να τους φωνάξω και να πω.... τι κάνουμε; Που το πάμε; Γιατί αυτό το καταπληκτικό επάγγελμα καταστρέφεται από την κακή οικονομική Πολιτική η οποία φέρνει την επιπόλαια δουλειά, το κακό υλικό και εν τέλει υποβαθμίζει και το αποτέλεσμα της δουλειάς ανακυκλώνοντας σε απαράδεκτα χαμηλά όρια  το συνολικό Βιοτικό επίπεδο του Ηλεκτρολόγου.

Τότε ασχολήθηκα για πρώτη φορά με το Συνδικαλισμό στο επάγγελμά μας, τότε ζήτησα από το Σωματείο που είχα γραφτεί, τον -Σ.Ε.Η.Ε.Α-, να ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα, ζήτησα βοήθεια στην κοστολόγηση, ζήτησα να μάθω αν υπάρχουν τιμοκατάλογοι ή άλλα βοηθήματα και πήρα μια στρυφνή-στεγνή απάντηση, «δεν μπορούμε να επέμβουμε σε θέματα τιμών».

Το να μη χειραγωγούμε την αγορά είναι απόλυτα σωστό, δεν πρέπει να βάζουμε πλαφόν στις τιμές, πρέπει όμως και είμαστε υποχρεωμένοι, να μαθαίνουμε στους νέους και σε όσους νοιώθουν ότι δεν έχουν μάθει, το πώς θα πρέπει να κοστολογούν, το ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους στον εργαζόμενο, στο κράτος κλπ, έτσι ώστε να γνωρίζουν ποια θα είναι τα μακροοικονομικά αποτελέσματα της επιχείρησής τους με μια κακή διαχείριση και ποια με μία καλή, να τους εξηγήσουμε ότι το να δουλεύουν για ένα πενιχρό μεροκάματο, όχι μόνο δε σε βγάζει πουθενά σε ατομικό επίπεδο, αλλά είναι και ο κύριος λόγος που υποβαθμίζεται συνολικά το επάγγελμα.

Αφού πήρα την αρνητική απάντηση, ζήτησα με όλη μου την Νεανική ορμή και την αφέλεια μια λίστα με τα ονόματα των συναδέλφων, έτσι ώστε να κάνω προσωπική επαφή μαζί τους, μπας και μπορέσουμε να βρούμε κάποια λύση στον αθέμιτο ανταγωνισμό. Και πάλι η απάντηση ήταν αρνητική.

Η απάντηση ήταν ότι ονόματα δίνουν μόνο σε όσους είναι υποψήφιοι για το Δ.Σ. έτσι ώστε να μην διαρρέουν τα στοιχεία των Ηλεκτρολόγων σε εταιρείες για διαφημιστικούς σκοπούς, (εμένα περίμεναν οι εταιρείες), μήπως όμως δεν ήταν αυτός ο λόγος, αλλά το ότι δεν θελαν άλλους στα πόδια τους;

Και βέβαια αυτή ήταν η αφορμή το 1993 να δηλώσω υποψηφιότητα πρώτη φορά** για το Δ.Σ. του Σ.Ε.Η.Ε.Α ως ανεξάρτητος και έτσι να αποκτήσω το Μητρώο με τα τηλέφωνα των συναδέλφων.                                                          

  *  Επειδή ο συνδικαλισμός έχει λοιδορηθεί και έχει συνδεθεί με αρπαχτές και καρέκλες πλουμιστές,  θέλω να διευκρινίσω ότι στον κλάδο μας ο συνδικαλιστής δεν αμείβεται ούτε για το χρόνο που αφιερώνει, ούτε πολλές φορές και για διάφορα έξοδα που προκύπτουν.

 

** Την υποψηφιότητα την απέσυρα αμέσως μετά την παραλαβή του Μητρώου.